Mijn 1ste Tinny: verre van perfect, maar bijna perfect van ver :)

Over de Tinny van Straightgrain zijn er waarschijnlijk al 100den blogposts geschreven, en ik voeg daar maar al te graag nog eentje aan toe. Ik kreeg het patroon twee jaar geleden al in het vizier, maar omdat ik toen zelf nog geen kinderen had, kocht ik het nog niet meteen aan. Toen ik dan vernam dat An aan een relaunch bezig was en ik op dat moment hoogzwanger was van onze tweeling (waaronder een meisje) zette ik het patroon hoog op mijn verlanglijstje. Ik surfte op het internet al vele prachtige Tinny's voorbij, en ik hoop dan ook dat ik met mijn Tinny toch wat in de buurt kom.

Omdat mijn eigen dochtertje toch nog wat te klein is voor de kleinste versie van de Tinny, begon ik aan een maatje 6 jaar voor het 5-jarige nichtje van manlief. Ik maakte de jurk als verrassing en hoop dan ook vurig dat het zal passen.

Hoewel de instructies om het jurkje in elkaar te steken, heel erg duidelijk zijn, noteerde ik voor mezelf toch nog een aantal verbeterpunten:

Op de foto hieronder zie je bijvoorbeeld dat mijn voering aan de binnenkant niet mooi gelijk komt aan beide kanten van de rits. Dat wordt dus de volgende keer nog iets nauwkeuriger spelden.

Ook aan de buitenkant komt het bovenste pand niet mooi gelijk, maar dat valt van ver gelukkig niet echt op.

Van de 'stitch in the ditch' methode had ik nog nooit gehoord. Het zorgt in ieder geval voor een mooiere afwerking aan de buitenkant van de jurk, maar ook hier moet ik in het vervolg nog wat nauwkeuriger te werk gaan, want van heel dichtbij kan je het stiksel aan de buitenkant van de jurk toch zien. 

Ik koos voor de cirkelrok en moest dus voor de zoom twee keer een naadwaarde van 7mm omslaan. Daarvoor stikte ik eerst een hulplijn op 7mm van de onderkant van de rok, zodat ik de zoom makkelijker kon strijken. Ik vind dat veel handiger dan te staan sukkelen met mijn 'zoommaatje'. 

Net als in de instructies beschreven, naaide ik het kraagje achteraan met een paar steekjes vast aan het bovenpand. Ik naaide daarvoor enkel door de onderste laag van het kraagje en de bovenste laag van het bovenpand. Zo kan je ook aan de binnenkant van het jurkje deze steekjes niet zien. Dat vind ik persoonlijk een heel stuk netter. 

En tot slot toon ik jullie natuurlijk nog graag het eindresultaat (excuses voor de foto die een beetje scheef is):

Duimen jullie mee dat het past?

De sjaal die iedereen kan haken

En dan bedoel ik écht iedereen, bij wijze van spreken zou onze 5 maanden jonge tweeling deze sjaal zelfs kunnen haken... nuja... ;)

Je hoeft eigenlijk maar 2 steken te kennen en dankzij de filmpjes op wolplein.nl heb je die snel in de vingers.
Ik gebruikte de donkergrijze Marl wool van Zeeman, een mengeling van 50% wol en 50% acryl. De bollen kosten 3 euro per stuk en ik kocht er 4 (in de wetenschap dat je overschot daar altijd mag terugbrengen). Ik haakte met haakpen nummer 8.

Je start met een ketting van lossen en die maak je zo lang als dat je wil dat de sjaal wordt. Dit is dus anders dan bij breien, want daar begin je meestal (altijd?) in de breedte te breien.
Zodra je ketting van lossen lang genoeg is, keer je terug en haak je in elke losse een stokje. Je begint hiervoor bij de tweede losse vanaf de haaknaald. Eens je aan het einde bent van deze toer haak je 1 losse als keerlosse en daarna haak je opnieuw allemaal stokjes en dit telkens in de achterste lus van de vorige steek. En zo ga je door tot je vindt dat je sjaal breed genoeg is. Zodra dat het geval is, kan je afhechten.

Zeg nu zelf: een makkie toch!

Ter info: de mannenversie die ik haakte, is 2m25 lang en 15cm breed en de baby/peuterversie ongeveer een metertje lang en 8cm breed. De mannenversie vind ik achteraf bekeken toch net iets te lang uitgevallen. Misschien is 2 meter toch wel lang genoeg. Nochtans is manlief met zijn 1m93 zeker niet van de kleinsten. Voor de mannenversie gebruikte ik ongeveer 3 bollen wol, voor de baby/peuterversie iets minder dan 1 bol. Mijn 4 bollen wol kwamen dus van pas!

Zondag bakdag

Nuja, ik heb er niet elke zondag tijd voor en soms bak ik ook op een doordeweekse dag, maar eigenlijk zou ik er toch een traditie van moeten maken. Op zondag een nieuw bakreceptje proberen en dat dan in de namiddag met manlief gezellig verorberen met een lekker theetje of koffietje erbij.
Deze week belandde ik tijdens het zappen toevallig op een bakprogramma met een zekere Paul Hollywood. Ik had nog nooit van de man gehoord, maar in Engeland zou hij toch vrij bekend zijn.

Toen ik deze week bij zijn programma belandde, begon hij net aan een receptje voor een lading biscotti met een heerlijk dipsausje. Moeilijk zag het er niet uit en dus nam ik me voor om me er vandaag eens aan te wagen.
Hieronder vind je een vertaling van het originele recept, maar met eigen aanpassingen (zo gebruik ik bijvoorbeeld standaard minder suiker in een bakrecept):

Voor de basis (genoeg voor een 40-tal biscotti):

• 250 gram bloem (ik gebruikte bakmeel)
• een halve theelepel bakpoeder
• 125 gram fijne suiker
• 2 losgeklopte eitjes (tenzij je deeg te droog zou zijn, dan kan je eventueel nog een (half) ei toevoegen)

Meng alle ingrediënten met een keukenrobot of met je handen. Als het deeg te veel kleeft, kan je er altijd nog wat extra bloem aan toevoegen. 

Je kan biscotti in verschillende variaties maken: met noten, met chocolade, met citroen- of sinaasappelzeste, ...

Ik maakte eerst het basisdeeg en splitste dat daarna in twee om twee verschillende koekjes te maken. Aan de ene helft van het deeg voegde ik 200 gram gehakte hazelnoten en 125 gram gehakte dadels toe plus de zeste van 1 (onbehandelde) citroen (let op dat je enkel het gele deel van de citroen raspt, het witte deel smaakt te bitter). 

Voor de andere helft smeltte ik eerst 50 gram donkere chocolade (en liet deze tot kamertemperatuur afkoelen). Deze gesmolten chocolade voegde ik toe aan het deeg en daarna deed ik er nog wat extra bloem bij zodat het deeg zeker niet kleeft. Daar voegde ik dan nog 25 gram chocolade callets aan toe, 35 gram gehakte amandelen, wat vanille essence en de zeste van 1 appelsien. Deze variatie had trouwens ons beider voorkeur!

Verwarm je oven ondertussen voor op 140 graden. Rol het deeg op tot een soort worst en leg op een bakplaat (waar je eerst een bakpapiertje op gelegd hebt). Hou zeker wat ruimte tussen de twee deegworsten, want tijdens het bakken zetten deze nog wat uit. Bak de deegworsten een half uurtje op 140 graden. Haal het deeg uit de oven en laat een tiental minuutjes afkoelen. Daarna snij je de worsten in schijfjes van ongeveer 2 cm dik en leg je deze opnieuw op een bakplaat. Deze moeten in totaal nog een 20- à 25-tal minuutjes bakken, waarbij je ze in de helft van de baktijd eens omdraait.

Leg de koekjes daarna op een rooster om af te koelen en uit te harden. 

Eens de koekjes afgekoeld zijn, kan je zeker al eens proeven, maar ik maakte er (op aanraden van Mr. Hollywood) nog een dipsausje bij.

Benodigdheden:

• 75 gram donkere chocolade (voor het gemak gebruik ik de callets van Callebaut)
• 75 ml room 33% (de room die je anders gebruikt om slagroom van te maken)
• 50 ml espresso
• 50 gram marshmallows

Doe alle ingrediënten in een kookpannetje en laat op een zacht vuurtje smelten. 

Smakelijk!

Pomponperidom

Ik startte pas echt met haken toen ik wist dat er bij ons een tweeling op komst was. Het stond vast dat ik heel wat leuke dingen zelf zou maken. Zo naaide ik dekentjes, slaapzakjes, kleertjes, ..., en vulde ik dat ook aan met gehaakte spulletjes. Nu de winter eindelijk in het land is, vond ik dat ook meteen een goed moment om voor onze Matteo een muts te haken. Hij kreeg eerder al een gehaakte sjaal, die ook perfect bij de sjaal van papa past en nu volgde er dus een muts. Via wolplein.nl vond ik een gratis patroontje voor een babymuts.
Eind augustus al (een mens moet zich goed voorbereiden) bestelde ik mijn benodigdheden: twee bolletjes Phildar Partner 6 (ik koos kleurnummer 152) en haaknaald nr. 5. Vrijdag begon ik eraan. Ik volgde letterlijk het patroon dat me een mutsje zou moeten opleveren voor een baby van 6 tot 12 maanden. Aangezien zoonlief pas 4 maand geworden is, zou dat dus nog ruim genoeg moeten zijn. Toen de muts af was, paste die jammer genoeg net niet. In plaats van deze weer helemaal uit te trekken, besloot ik de muts als kraamcadeautje te houden en begon aan een maatje groter. Ik experimenteerde even met het patroon van Wolplein en kwam uiteindelijk tot de volgende aanpassing (in het rood de toeren die ik zelf aanpaste op basis van het patroon van Wolplein):

Begin met een magische ring en haak hier 10 hst. in. Sluit met een hv.
1e toer: alle steken verdubbelen. (20 hst.)
2e toer: 2 hst. in de 1e steek, 1 hst. in de volgende steek, herh. (30 hst.)
3e toer: 2 hst. in de 1e steek, 1 hst. in de volgende 2 steken, herh. (40 hst.) 
4e toer: 2 hst. in de 1e steek, 1 hst. in de volgende 3 steken, herh. (50 hst.) 
5e  toer: 2 hst. in de 1e steek, 1 hst. in de volgende 4 steken, herh. (60 hst.) 
6e t/m 13e toer: 60 hst.
14e toer: 2 l., reliefstokje achter langs, reliefstokje voor langs, herh. Sluit met een hv. 
15e t/m 17e toer: 2 l., reliefstokje achter langs, reliefstokje voor langs, herh. Sluit met een hv.
18e toer: 60 v. 

Om de schattigheidsfactor te verhogen, besloot ik ook een pomponnetje te maken. Tegenwoordig kan je speciale 'pomponmakers' aanschaffen, maar in mijn kindertijd deden we dat zo:
Stap 1: teken twee cirkels met dezelfde diameter op karton en teken in elk van die cirkels een kleinere cirkel. 

Stap 2: leg beide cirkels karton op elkaar en knip een inkeping. Dit maakt het makkelijker om het garen rond je karton te wikkelen. 

Stap 3: knip een stuk draad van een goeie 30 cm en leg deze tussen beide kartonnetjes. Laat de uiteinden aan de inkeping hangen.

Stap 4: Start met het omwikkelen van het garen rond je kartonnetje (de inkeping maakt het je hier makkelijker). Blijf het garen rond je karton wikkelen tot je het zelf welletjes vindt. Weet wel dat je pomponnetje voller wordt naarmate je meer 'omwikkelingen' maakt. 

Stap 5: Neem een schaar met een scherpe punt en plaats deze tussen de twee kartonnetjes. Knip het garen door, maar zorg er voor dat je het garen met je duim goed vasthoudt in de middelste cirkel. Eens al het garen doorgeknipt is, kan je de beide uiteinden aan de inkeping goed strak aantrekken en maak je een knoop rond het garen. Trek de kartonnetjes voorzichtig langs beide kanten van het garen en klaar is je pomponnetje. Als je het pomponnetje graag nog ergens aan vastmaakt, kan je daar de twee lange uiteinden voor gebruiken. Knip deze dus niet af!

En hier het eindresultaat (links het originele mutsje en rechts mijn aangepaste versie). 

<a href="http://www.bloglovin.com/blog/14656413/?claim=edvzp2gmunt">Follow my blog with Bloglovin</a>

Voor alles een eerste keer

Al enkele jaren denk ik eraan een blog op te starten, maar het ontbrak me nog aan inspiratie voor een catchy naam. Zo'n naam moet volgens mij goed in de mond liggen en moet ook meteen duidelijkheid verschaffen over de inhoud van de blog. Sinds september vorig jaar ben ik mama van een tweeling geworden en sindsdien geef ik ook borstvoeding. Laat die borstvoedingsmomenten nu de perfecte momenten zijn om over zulke zaken te brainstormen. En jawel, vandaag viel me dan ineens de naam voor mijn toekomstige blog te binnen en ik maakte er dan ook meteen werk van. Bij deze stel ik u voor: mijn eigen blog "Van mama's hand". Zoals de titel al doet vermoeden zal ik hier vaak artikels posten over handgemaakte creaties. In mijn vrije tijd hou ik me namelijk het liefst zoveel mogelijk creatief bezig: ik naai, ik haak, ik maak juweeltjes, ik Cameo (jawel, sinds vandaag is dat een werkwoord), ik hou ervan om nieuwe receptjes in de keuken uit te proberen, ... Kortom, aan creativiteit geen gebrek, maar jammer genoeg wel een gebrek aan creativitijd. Ik ben trouwens nog steeds op zoek naar een webshop die me wat van die tijd aan de man vrouw kan doen.
Daarnaast zijn papa lief en ik ook volop bezig met de plannen van ons nieuwe huis. Ook daarover zullen in de toekomst wellicht wel enkele blogposts geschreven worden.
En last but not least: twee kindjes in huis hebben, levert uiteraard ook heel wat mooie momenten op en ook die momenten zal ik maar al te graag met jullie delen. Om dit eerste artikel af te sluiten, laat ik jullie graag al kennis maken met mijn 19 weken jonge hartendieven, zijn het geen schatjes? :)

Hopelijk tot binnenkort!