Een Julia sweater à la Marie Cadie

Toen ik op de blog van Marie Cadie deze versie van de Julia sweater zag, was ik meteen verkocht. Ik had het patroon hier al enige tijd liggen en van de glamour sweat stof had ik ook al verschillende kleurtjes in de kast liggen. Ik tekende het patroontje in de gewenste maat over en verbreedde de mouwen aan elke kant met 1 centimeter (dankjewel nog eens om me hieraan te herinneren, Katrien).

Toen ik het patroon overtekende, verlengde ik de mouwen ook eerst met drie centimeter, maar uiteindelijk besloot ik die extra centimeters toch weg te laten waardoor ik nu een driekwartmouw heb, aangezien ik geen extra boordstof aanzette, maar het stofje gewoon een centimetertje omzoomde, wat ik ook deed voor de afwerking van de halslijn.

Ik koos ook voor de brede halslijn en diepte deze nog wat verder uit toen de trui bijna in elkaar zat, zodat de halslijn achteraan mooi gelijk valt met de bovenkant van de strik.
En net als Marie Cadie stikte ik een zilveren paspel tussen de verschillende delen van het rugpand en aan de boven- en onderkant van de strik, wat de sweater weer dat tikkeltje extra geeft.

Ik ben heel blij met deze Julia sweater. Het geeft net dat ietsje meer aan mijn doordeweekse outfit. En het zit ook nog eens supersnel in elkaar. Ik denk dat ik ook nog voor een blauwe versie ga. Wat vind jij ervan?

PS: poseren is niet echt mijn ding en foto's trekken niet echt manliefs meest geliefde hobby, dus excuses voor de nogal basic foto's ;)

Een Ileana voor Flore

Ileana, Lotta, Louisa, Tinny, Mara, ... Wie deze opsomming in de agenda van een man zou zien staan, zou de wenkbrauwen waarschijnlijk lichtjes fronsen. In mijn agenda was het echter gewoon een verlanglijstje van patroontjes die ik graag nog wilde aanschaffen. Ik wachtte echter op de geboorte van ons eigen meisje in september vorig jaar om dat ook daadwerkelijk te doen.

Een Tinny, Lotta en Louisa rolden intussen al eens onder de machine vandaan en hangen momenteel in de kast te wachten tot ons meisje er in kan (behalve dan de Tinny jurk, dat een cadeautje was voor ons nichtje). Deze keer was het tijd om het patroontje van de Ileana uit te testen.
Wanneer ik een jurkje voor de eerste keer maak, ga ik meestal voor de basisversie: aangesneden kapmouwtjes (als het patroon dit voorziet), geen kraagje en een simpele rok waar geen plooien of fronsen aan te pas komen. Omdat ik de Lotta en Louisa van Compagnie M. al eerder eens maakte, besloot ik het er toch op te wagen en toch een kraagje uit te proberen voor deze Ileana. En ik ben heel blij dat ik dat toch eens aangedurfd heb. Het maakt het jurkje echt helemaal af, vind ik.

Ik voerde ook de rok, iets wat ik nog niet eerder gedaan had, maar dankzij de uitleg van Compagnie M. ging dit eigenlijk als vanzelf. Normaal zoom ik een cirkelrok 2 keer om op 0,7 cm (zoals in de patronen van StraightGrain zo voorzien wordt). Compagnie M. voorziet echter een andere methode om een cirkelrok om te zomen, en dit met behulp van een biais. En ik ben fan van deze methode van afwerken. Zo volgen er nog! De binnenste cirkelrok knipte ik een halve centimeter korter dan de buitenste rok, waarna ik de binnenrok 2 keer op 0,7 cm omzoomde.

Wat betreft de afwerking van de binnenkant van de jurk ben ik wel meer fan van de methode van StraightGrain waarbij de voering van het bovenstuk de naad van de taille mooi verbergt. Dat vind ik persoonlijk een verbeterpuntje voor de patronen van Compagnie M. Maar mits een kleine aanpassing kan je dat dus ook zelf aanpassen.

Een aan-foto kan ik jullie jammer genoeg nog niet tonen. Het jurkje is momenteel nog kilometers te lang voor ons meisje. Het wordt dus nog even wachten tot ze erin groeit, maar dat moment komt zeker nog en daar kijk ik met gemengde gevoelens naar uit.

Stof: Wander Woods van Michael Miller

Patroon: Ileana jurk met strikkraag van Compagnie M.

Waar zaten mijn gedachten?

Voor de eerste keer probeerde ik eens een hemdje te maken voor onze Matteo en voor de eerste keer wilde ik daarom ook proberen om de print van de stof mooi te laten doorlopen op de 2 delen van het voorpand. Ik tekende alles daarom goed uit op de stof, er rekening mee houdende waar de 2 voorpanden elkaar overlappen. Ik was er dus ook van overtuigd dat het niet mis kon gaan. Tot ik het hemdje effectief in elkaar begon te zetten en tot de vaststelling kwam dat mijn plan helemaal niet liep zoals ik het voorzien had. De print loopt helemaal niet mooi door en het scheelt een pak meer dan enkele millimeters... Tevergeefs ben ik er proberen achter te komen waar ik dan een fout gemaakt heb, maar tot op vandaag ben ik er nog niet achter. Waar zat ik toch met mijn gedachten?

Jammer genoeg had ik ook niet voldoende stof om 1 van de voorpanden nog eens opnieuw te knippen, dus was ik genoodzaakt het hierbij te laten.

Voor dit hemdje gebruikte ik het gratis patroon van De Droomfabriek. Maar volgende keer probeer ik zeker eens een Theo te maken. Het patroon ligt hier al, maar omdat het pas vanaf maat 92 begint, en ik een 74 wou maken, ging ik dus op zoek naar alternatieven. Ik ben op zich wel tevreden over het patroon van De Droomfabriek, al zijn er wel enkele stappen in de handleiding die ik anders zou doen.  Met de kraag heb ik ook echt zitten sukkelen en ik heb die uiteindelijk zelfs opnieuw moeten knippen, omdat ik het helemaal verprutst had. Achteraf gezien ben ik wel tevreden met dat resultaat, want omdat ik niet voldoende stof meer had van de girafjes, koos ik voor de kraag ook het bruine stofje dat ik gebruikte voor de bovenkant van het achterpand, wat het geheel een beetje breekt. 

Zoonlief is blij met zijn nieuwe hemdje en ik moet zeggen: voor een eerste keer vind ik het ook best geslaagd. 

Nog enkele fotootjes van zoonlief die, ocharme, drie tandjes tegelijk aan het krijgen is en daarom alles wat hij maar vindt, meteen in zijn mond stopt.